Vakantie in Ibiraquera

Dinsdag 27 maart Vakantie!

Wauw, we zijn gewoon yoga teachers! Laatste week van de training was de zwaarste. Alle puntjes op de i gezet, laatste theorie examen voltooid, en overige regeldingen. Donderdag hadden we de talenten show waar iedereen die wilde iets mocht laten zien. Mohs had een leuk rapstuk mantra gezongen met de groep en nog een toneel stukje met anderen gedaan. Ik heb iedereen verrast met een prachtig  nummer dat ik zong op gitaar met Mohs als drummer op zijn mooie trommel. Het was een mooie gekke uitbundige avond.

Vrijdag hadden we de afsluitingsceremonie met elkaar, waar iedereen in het midden mocht liggen in de sacred cirkel zodat iedereen mooie positieve intenties kon zeggen tegen degene die lag. Ik en mijn kleine indiaan kregen ieder een beurt. Heel mooi, en daarna werden we gezegend met ons diploma/certificaat. Joepie! Wat een prestatie. Helemaal gehaald en voldaan, we hebben alles meegedaan  en er honderd procent voor gegaan. Na de ceremonie hebben we nog foto’s gemaakt met elkaar,  David en Mirjam. In de avond zijn we met zijn allen wezen uit eten. Maar David en Mirjam hadden een pizzeria georganiseerd, die echt alleen maar overheerlijke pizza’s verkochten. Wij besloten ergens anders te eten en ons te trakteren op heerlijke gegrilde vis bij een sushi bar (ja ik heb uitgekeken met rauwe vis)!

En nu… aaaah.. rust.. Allebei zijn we intens diep moe. We zijn heel fijn ontvangen door een vriend hier in Brazilië, waar we contact mee gemaakt hebben via via. Hij zit nog een week in de stilte retreat. Zijn huis ligt in een kleine rustige dorpje aan de kust Iberaquera. In het hoogseizoen schijnt het hier heel druk en toeristisch te zijn. Nu is er niets te beleven, heerlijke natuur, strand, bergen en duinen en vooral lekker veel rust!

We doen nog elke dag onze asana’s (yoga practise), om en om geven we elkaar les. Wel fijn om te blijven oefenen. Naast dat het onze yoga life style wordt en al is, wordt het ook ons werk! Deze week nog een beetje relaxen en alles laten zakken. En volgende week, onze laatste week, gaan we ons weer focussen op ons leven in Nederland! Vol inspiratie en werk mogelijkheden hopen we aan de slag te gaan.

De eerste dag dat we in het huis van Thangam waren was Mohs zo moe dat hij een avondje ziekig was. Gelukkig is hij weer opgeknapt. Zondag avond hebben we met Thangam en zijn vriendin buiten de deur gegeten.

Het busvervoer wil hier niet helemaal lukken. Het is hier zo rustig buiten het seizoen dat de bussen hier nauwelijks rijden. Gisteren (maandag) zijn we langs de kust helemaal naar het centrum gelopen van de buurt Imbituba. Vervolgens hebben we daar een bus naar het stadscentrum genomen. We hebben heerlijk een uur gelopen. Alleen kreeg ik zand in mijn linkeroog en heb daar de hele dag heel erg last van gehad. Mijn ogen kunnen per dag zo gevoelig zijn. Het zal wel in combinatie zijn met mijn zwangerschap, maar soms is het licht echt te scherp en kan ik nauwelijks mijn ogen open houden. Mijn zonnebril was onderweg naar Brazilië stuk gegaan, dus die heb ik weggegooid. Ik had in het centrum  van  Imbituba  een nieuwe zonnebril gekocht wat een beetje hielp. Uiteindelijk zijn we naar huis gegaan met de bus, waar we een uur op gewacht hadden. Bleek die bus ook heel ergens anders te stoppen. Dus kwamen we ergens in de middle of nowhere aan, gelukkig wel herkenbaar. Ook hadden we een kaartje van een taxi chauffeur die ons na de training naar ons nieuwe huis had gebracht.  Gelukkig sprak hij een beetje Spaans , dus al met al heeft hij ons naar huis gebracht. Compleet uitgeput ofwel een dag vol verassingen en uitdagingen… hahahaaha.. Vandaag een rust dag en hopelijk deze week als we weer een beetje aangesterkt zijn gaan we de berg in de buurt bekijken, met uitzicht over zee.

Het is vandaag bewolkt, maar ergens ook heel lekker. Het kan hier zo heet zijn, dat is vaak mijn slow motion dag.. hahahaha.

Buikje 19 weken!

Wauw al bijna 5 maanden zwanger. Het gaat zo snel.. we kunnen ons niet voorstellen hoe het is met zo’n kleine indiaan/half indo..hahaha. We genieten nog steeds elk moment en kijken uit naar die kleine indiaan. Het blijft ook maar groeien en de bal heeft inmiddels een banaanachtige vorm. Ik kan het steeds beter voelen, al twee handen vol. Klein indiaantje schuift steeds meer omhoog mijn buik in en naar voren. Er is een dikke bult ontstaan onder mijn navel. Klein indiaantje zal ook wel moe zijn, ik voel hem vooral in de avond. De schopjes zijn vermeerderd en ook de variaties van bewegen kan ik voelen. Ik voel namelijk veel beter dat die kleine zich helemaal aan het omdraaien is, alsof ik het ruggetje kan voelen langs mijn buikwand. De banaanvorm beweegt in zijn totaliteit ook steeds meer, en je kan het zien bewegen en schudden in mijn buik. De kleine reageert ook heel vaak op Mohs. Toen Mohs de ceremonie ontving was het hevig aan het kwispelen. Zo mooi, het valt namelijk gewoon op. Prachtig hoe positieve en liefdevolle energie tussen Mohs en mij reageert en reflecteert in en met onze kleine!

Nou tot zo ver maar weer. Wij genieten nog even verder met overigens overheerlijke vis, die we bijna 4 weken niet hebben gegeten! Ik heb ook best wel weer zin om naar huis te gaan.. heerlijk mijn eigen spullen, biologisch eten, superfoods en natuurlijk mijn lieve familieleden en lieve vrienden!

Chao!!!

Xxx van ons drie