Week drie van de training

Onze derde week van de training alweer. Ik voel me elke dag zo zacht als een aardappel, en wordt in alle facetten steeds zachter. De vermoeidheid en zorg voor elkaar wordt elke dag steeds groter. Iedereen drukt zich op haar / zijn eigen manier uit om zich door deze mooie unieke tijd te doorbrengen. Ja het is zwaar, ja Mohs en ik letten op elkaar, in de zin van, zorgen voor elkaar. Ja we nemen onze rust, en vertrouwen er ook op dat onze omgeving dit ook voelt.

Deze week staat in het teken van “interconnection” dat maandag begon met het aarde teken, en dinsdag vandaag het water teken. Mooi hoe elke thema ons de dag meeneemt in haar processen.

Afgelopen zaterdag zijn we weer naar het strand geweest, waar we een poging hebben gedaan om lekker vis te eten. Maar dat liep allemaal een beetje anders.. i.p.v. dat moesten we lang wachten, kregen we kip, en zijn we uiteindelijk weggegaan. Bah, wat was het vies eten, en ook goed om te proeven wat “eerlijk” eten is, dat bereid is met liefde en zorg!

Afgelopen dagen hebben we ook weer les mogen geven, hebben we Sanskriet uitspraak  een beetje geleerd, hebben we een presentatie gegeven vanuit twee groepen: de artistieke vormgeving groep en de muziek groep, die beide op hun manier onze missie en intentie van de groep uiten. De groepsmissie hadden we in de loop van de weken gemaakt in woorden op papier. David en Mirjam waren erg onder de indruk.  We worden verast en meegenomen in de ceremoniële momenten, waar we bijvoorbeeld ook een profiel tekening met allerlei getekende processen in het avond vuur hebben gegooid. Dit was vorige week donderdag bij volle maan.

Voor de rest zijn we lekker aan het zingen, veel aan het slapen in de middag. Mohs en ik hebben maandag middag samen gezwommen bij de waterval. Hahahha…. Ik heb zo gelachen… . Er waren allemaal tiener jongens aan het springen vanaf de rotsen. Ik hoor opeens een een Tarzan kreet en een grote plons.. en Mohs proest boven water: “Oh shit mijn bril”. Hahahhaa… gelukkig hebben andere geholpen met Mohs’ zijn bril weer terug te vinden met een duikbril. Ik zelf heb trouwens zachte lenzen aangeschaft, omdat ik mijn harde lenzen niet meer trek. Wat ik al zei, in alle opzichten veranderd mijn lichaam!

Mijn buikje groeit nog steeds. We zijn 17 weken zwanger en dit is  dus mijn 18^e week. Eerst dacht ik het gevoel alleen te hebben dat ik teveel gegeten had, je weet wel zo’n enorme dikke buik, maar die ronding gaat niet echt weg. Op dagen dat ik moe ben, slaat de twijfel en angst soms toe, dat ontken ik niet. Ik vind het soms nogal wat om te ‘kunnen’ beseffen dat ik het leven schenk aan een nieuw mensje. We maken nog steeds veel contact met het zielskindje. Het kindje heeft haar/zijn ruimte in genomen in heupbreedte en tot mijn navel. Ongelooflijk hoe groot het al voelt, vooral als ik op mijn rug lig. Het ligt vaak te schoppen, of zoals ik al eerder schreef, een warme, zachte en vreemde aanwezigheid die ons vergezeld.  Ik word soms zo emotioneel van blijdschap, we hebben er zo zin in om het kindje te mogen ontvangen! Het is zo spannend allemaal, en de overgave aan wat is en wat gaat komen maken we bewuste stappen in en maken we dus ook bewust mee.

Volgende week hebben we examen, en er staat ons nog leuke dingen te verwachten. We hebben zo nog een talentenavond waar iedereen zijn/haar leuke dingen laat zien. Mohs en ik denken nog na over wat we willen laten zien. Of wellicht ga ik een liedje alleen zingen op de gitaar.

Ik heb nog wat foto’s op de log gezet van uitstapjes en lessen. Veel plezier en tot de volgende keer!

Xxx