Domingo 11 octubre 2009

Buano el domingo!

Vandaag is het zondag. Ik heb vannacht maar vier uurtjes geslapen. Ik ben niet zo’n ster in uitslapen. Vannacht op een bank geslapen. Jeetje waar zal ik beginnen. Als ik een paar dagen niet schrijf dan merk ik toch wel dat de tijd voorbij vliegt! Ik ben al bijna twee weken weg. En de indrukken stoppen maar niet. Ik val van het ene in het andere! Waanzinnig, anders kan ik niet zeggen!

Vale, waar waren we gebleven…. Entonces..

We zijn donderdag terug gevlogen naar MC. Lin is netjes aangekomen in NL en heeft inmiddels dit weekend tegekke dagen gehad in Maastricht en een interview met Diewertje gehad via de NPS, klinkt allemaal erg waardevol om toch ff op en neer naar NL te gaan, hahaha wat een gekke wereld.

Nou daar zijn Lydia en ik ook in beland. Het is een grote droom! Donderdag zijn we met de Spanjaarden; Patricia en Max terug gevlogen. Afscheid genomen van de prachtige stranden. Wauw, ik ben echt verliefd geworden. Hahahha nee niet op een Mexicaan, maar wel op de stranden, de mensen, het leven hier! Uuuuh, nee ik wil er ook  niet wonen, maar een huisje, of er af en toe vaker op vakantie gaan zou ik toch wel heel graag willen!

Hoe dan ook, eenmaal aangekomen op de vlieghaven, zijn we opgehaald door Jorge, een lieve jonge Mexicaan. Wauw, wat hebben deze mensen toch allemaal een warm hart. Ik voel me hier thuis! Hij heeft ons gereden terug naar MC (Mexico City), maar aangezien de tijd al krap was, reden we direct door naar El centro Cultural. Het kleine theater waar wij de eerste dag hebben gestaan, midden in het centrum van MC. We hebben eindelijk de voorstellingen van de Spanjaarden in geheel gezien. Erg leuk! Jorge was onze nieuwe gids/zorger, hahahhaa. Gegeten aan een Mexicaans restaurantje en kon veel vertellen over de geschiedenis. Hij sprak ook engels, en dat leert zo snel, want je krijgt meteen vertaling.

Daarna zouden we naar Enricces huis gaan, waar we de eerste dagen zijn verbleven, maar dat huis zat vol met andere groepen. We zijn uiteindelijk in een hotel terecht gekomen. Ook helemaal prima. Lydia en ik dachten dat we wel een eigen kamer zouden krijgen, heerlijk ‘own space’. Uuuuh, nou niet dus, ik belandde bijna met iemand in 1 bed die ik niet kende. Ok, ben opzich vrij flexibel, maar er zijn grenzen, dus is er iets geregeld en verblijven we nu al een paar dagen bij met familie van één van de organisatiemensen. Super lieve mensen, zo gastvrij tot in het overdreven, naar mijn idee! Enfin, in iedere geval in bed met Lydia waardeer toch wel erg, met de rust die ik na dit soort dagen wel kan gebruiken!

We hebben vrijdag avond iedereen van de groepen ontmoet, althans een paar mensen waaronder Lin die nog niet aanwezig waren. Samen gegeten. Jeetje nog meer indrukken! Veel gepraat, kort voorgesteld en toen kon ik echt geen pap meer zeggen!

Zaterdag weer vroeg op gestaan, 7 uur in de ochtend verzamelen, want we zouden met zijn alle naar Xoxocotta gaan. Uiteindelijk bleek dat dit dorpje precies een jaar geleden is onderdrukt. Met als gevolg een traumatische ervaring voor vele mensen en kinderen. Zaterdag werd er van alles georganiseerd om het thema onderwijs en vrijheid te benadrukken. We kwamen in een strike terecht, waarvan we niet helemaal op de hoogte werden gebracht. De hele dag was al een beetje; Weet iemand wat we gaan doen?? Het was ontzettend heet, bijna niet te harden! We bezochten het centrum van Xoxocotta, met alle kinderen. Zie de prachtige foto’s van die lieve kids. Whaaa, werd spontaan verliefd op al die mooie schattige meisjes. Ik zag mezelf in het klein in meervoud, hahahha!

We zijn uiteindelijk naar een school gereden in een mexicaanse riksha, maar het bleek dat het al te laat was, kinderen waren al weg. Pffff. Ok, go with the flow, but anyone tell us what we are doing? Dan maar weer lekker eten. Echt Mexicaans; rijst, met picante kip, bonen die je zelf met pellen, verse ongepelde pindas en een soort van papje van mais in maisbladen. Hmmm… heerlijk!

Daarna weer verzamelen bij het podium waar we ook hadden ontbeten. Er zou een optocht/demonstratie zijn van die dag door het dorpje. In de hitte zeker een uur gelopen. Nice trekking door Xoxocotta, veel foto’s gemaakt en lol gemaakt. Bij het podium werden er nog een paar optredens gegeven en ondertussen leer je iedereen kennen. We gingen tegen half elf naar huis en waren tegen 1 uur in de nacht weer thuis. Het was namelijk 2 uur rijden. Pff wat een dag! Was dat!

De groepen voor het festival komen echt over vandaan. Super leuk! Chille, Brazilië, Cuba, Mexico, Venezuela, Oostenrijk en Holland natuurlijk!

Zaterdag was de dag voor de Europeanen. En hebben we zelf opgetreden. Whaaa, wat tegek was dat! Ze hadden alleen een groot professioneel podium geregeld. Hartstikke duur, maar niemand die er op wilde spelen/dansen. Leuk voor muziekoptredens, maar zoals velen hebben een straatact gemaakt, dus interactie met de mensen is zeer belangrijk. Dus onze vloer kwam voor het podiun, waar andere ook hebben opgetreden. Lydia en ik waren best wel zenuwachtig er waren veel mensen en andere groepen kwamen ook kijken. Iedereen was zooooó enthousiast. Een groot BRAVO kregen ter ontvangst, mensen wilden op de foto met ons, handtekening, zoenende en omhelsde mensen. Nee, heb nog geen griep!! Aiaiaia, ahhahaha. De griep is hier ook bijna niet aan de orde… we merken in ieder geval niets van. En ja, ik was mijn handen en desinfecteer ze regelmatig. Je ziet ook overal van die pompjes met gel rondhangen!

Goed, en verder. Lydia kende een mexicaan die ze in NL heeft ontmoet en al zeker 5 jaar niet had gezien. Hij kwam ook bij de voorstelling kijken en wilde ons wel meenemen naar een leuk uitgaansgelegenheid. Hmm.. helaas verliep die avond iets anders dan we dachten. Was wel leuk, maar niet ‘je van het’. We zijn in een club terecht gekomen, waar we onze gekke dansjes uitgevoerd hebben, en toen naar huis gegaan! Tja, het feesten met de Brazilianen en de gezellige alternatieve mensen met salsa en fijne muziek komt in Guanojuato wel! De Braziliaanse groep hebben allemaal instrumenten bij zich en maken prachtige muziek!

Vandaag domingo, zondag is de dag voor de internationale groepen die gaan optreden. Lydia en ik hebben besloten om lekker rustig aan te doen! Even niets moeten. Heel leuk om met zo’n groep on tour te zijn, en backstages te hebben, leuke gesprekken over je eigen land en wat je allemaal doet. But we need rest, own space as well!

Maandag vertrekken we vroeg naar Guanajuato, ja de reis gaat gewoon door. Dit is de eerste periode van 10 dagen waar we verblijven. Ben benieuwd. Guanajuato schijnt een gekoloniseerde stad  te zijn dat bruist van de jonge mensen. Toda dia..fiesta!!!

We genieten hier echt met volle teugen, ongelooflijk hoe heerlijk het leven hier is!!

Foto’s zijn van Jorge en Lydia in MC cerca el centro cultural klein theater, Escuala in Xoxocotta con niños, la camida en escuala, de omgeving in Xoxocotta, Optocht, centrum in MC, backstage met Lydia y Yo!

Lieve groeten

Mautje