Laatste Karavaan nu weer terug in MC

Hola Todos!!

Jeetje wat vliegt de tijd weer voorbij. Ik hou het allemaal niet meer bij. MIjn laptop is stuk, de snoer van mijn adapter is gebroken. Shit geen accu meer, morgen ga ik kijken of ik een nieuwe snoer kan kopen, maar die kan ik dan waarschijnlijk niet in NL gebruiken omdat die een Mexicaanse plug heeft. Hoe dan ook, ik mis mijn laptop mijn muziek mijn fotos en mogelijkheid tot schrijven!

Het is gekkenhuis geweest en nog steeds. De emoties beginnen behoorlijk op te lopen. We zijn alle drie moe maar VOLDAAN!!! Hoe dan ook. Er waren wat complicaties in de laatste Karavaan die in Guerroro plaats vond. In eerste instantie heb ik de afgelopen week vanaf Lazaros alleen maar gereisd van plek naar plek. Echt even geproefd van het artiesten leven on tour. Maar zeer vermoeiend. Uren lang in de bus reizen, vervolgens ergens aankomen en vervolgens dansen. Eten deden we pas na de voorstellingen en was eigenlijk veel te laat. De zorg varieert van plek tot plek. Dus altijd goed om zelf scherp te blijven en voor ons zelf te zorgen, grenzen aangeven en ook een beetje met de flow meegaan.

Ok dit heb ik dinsdag avond geschreveb (bovenstaand) en toen viel de stroom uit. Het is vandaag woensdag 4 november. En ik ben in een huis bij een inmiddels goede vriend Jorge, die we in het begin van de karavaan in MC hebben ontmoet. Een warme en zorgzame jongen die veel talent en intelligentie heeft in veel dingen! Hij heeft zijn eigen show, is maar 22 jaar en heeft al zoveel van de wereld gezien. Een inspiratiebron waar ik u tegen zeg. WaUW zo jong en al zo kunnen leven vanuit het hart met passie, twee benen op de grond, waanzinnig. Ik heb mijn kleren kunnen wassen, lekker geslapen, moeders ontmoet. Ontzettend leuk om binnen familie te zijn en zo mensen te ontmoeten.

Even terugkoppelen naar de laatste karavaan in Guerrero. Deze was nogal rommelig en onrustig in verband met een aantal groepen uit Chile en Oostenrijkers die veel aan het feesten, zuipen en snuiven waren. Dit botste nogal met de missie van het festival en na veel meetings en besprekingen die bijna vorige week elke avond en ochtend plaatsvonden, heeft de organisatie besloten om de karavaan de stoppen. Voor mijn eigen hoofd om alles een beetje op een rijtje te krijgen met behulp of my friend. We zijn in de volgende steden geweest na Lazaros, waar we aan het strand verbleven in >PLaya Azul met de franse couple, twee maatjes (Jorge en Giovanni) en wij drietjes:

- Altamirano: Hier werden we ontvangen door mensen van de school waar sommige mensen bleven slapen en andere in huizen bij familie, waaronder ik zelf. Verschillende groepen waren inverdeeld op scholen. Wij drietjes bleven op de school waar we ook aten, besprekingen hadden en waar geslapen werd. Er waren die nacht veel besprekingen over hoe verder te gaan met de groepen die drank en drugs bij hun hadden. In deze staat was dat erg gevaarlijk om mee te nemen. KLinkt allemaal heel heftig en dat was het eigenlijk ook wel. Het was doodvermoeiend wij drieen wilden er eigenlijk voor zorgen dat die aantal groepen naar huis gestuurd werden. Er werd veel op het spel gezet, voor hun voor ons en voor de organisatie. Jorge was de enige leider in de groep die met de Enricce, de hoofdleider van het festival, contact had. De volgende ochtend hebben wij een voorstelling gegeven voor de kinderen en een kleine workshop. Prachtig werk, waanzinnig! Jeetje wat voelt het leven toch zo simpel en nuttig!! Hier doen we het voor. En we hebben de rest van de groepen dit ook duidelijk gemaakt. Het moeielijke van alles is, dat een aantal groepen waaronder de CHilenen por emjemplo, nog onder dictatuur strijd leven. En er valt bijna niet tussen te komen met relativatie, liefde, warmte, en weten met welke liefdevolle missie je eigenlijk komt. Veel heftige discussie gehad, en dat allemaal in vertaling omdat Lydia en ik niet alles begrepen! Gelukkig de docenten van de scholen hebben ook een aandeel kunnen doen, door duidelijk de situatie te schetsen, dat het ontzettend gevaarlijk is om drugs bij je te dragen, ook al gaat het om een klein consumptie, er is veel narigheid gebeurd, en de docenten hebben ons gewaarschuwd. In eerste instantie wilden de docenten niet meer met ons werken. Sterker nog, we zijn die nacht heel vroeg opgestaan om diezelfde ochtend nog op te treden maar waren 3 uur te laat! Beetje een zooitje qua organisatie, Maar in dit soort gevallen moet je elkaar helpen en ondersteunen, in plaats van gaan lopen zeuren wat er allemaal fout gaat. Je bent tenslotte toch met zijn alle zo´n tour aan het maken!Verdad?

Goed, dus volgende dag zijn we verder gereden naar Huitzuco. Het begon te regenen en de buitenlocatie waar we zouden optreden was gecancelled. WE zijn toen in een sporthal terecht gekomen. Een van de minst leuke plekken tot nu toe waar we beland zijn. Koud, kil, geen sfeer en vel TL licht. Een avond die we ook weer snel vergaten! Heb ook geen idee waar we hebben overnacht. Volgens mij zijn we doorgereden naar Chilpancingo, een prachtige stad waar in een heerlijk hotelletje verbleven met zijn alle!

De locatie waar we optraden was een prachtig plein met veel mensen, echt weer even onder de mensen gevoel, het stadsleven. Lin en ik hebben inmiddels ook veel samen gedanst en we hebben in de brandende zon staan dansen. Het publiek blijft enthousiast, fotograven waar we contact mee uitwisselen omdat ze prachtige fotos hebben gemaakt, mensen die veel kunstzinnige dingen organiseren die in ons geinteresseerd zijn. Heel goed netwerken en orienteren hier dus!

Na alle voorstellingen zijn we doorgereden naar Acapulco, weer een grote stad aan de kust!! jEeeeee heerlijk!!! Het is wel een touristische stad met een haventje, midden in de bergen, veel families aan het strand, maar heerlijk! En ook weer verwend met hotel met zwembad. Vanaf dat wij in Acapulco waren is Enricce vanuit MC hier naartoe gekomen om te praten. Een goede actie en weer heftige en velle discussies. Uiteindelijk is de karavaan gestopt en kon de elke groep aangeven wat zij wilden. Wij zijn met Jorge nog twee dagen in Acapulco gebleven om uit te rusten. We beginnen een beejte moe te worden van al dat reizen, optreden en discussies met heftige groepen!

Lekker aan het strand gezeten, zingen, dansen en gekdoen in de nacht, zonsopgang. Waaaa wat is het leven toch mooi met en heerlijk om te delen met al die lieve mensen! Dat hadden we ook wel weer even verdiend! Ondertussen leert Jorge mij jongleren, want hij doet veel clown en acrobatische dingen, hij heeft zelfs tissue thuis, die we vanmiddag gaan opladen en om hopelijk nog te trainen!

Maandag zijn teruggereden naar MC, en hebben dinsdag, gisteren in de universteit opgetreden, weer even heel ander volk, maar erg leuk. En leuk om weer op een plek te komen, waar we begin van onze trip geweest zijn! Vandaag gaan we in de avond in een buurt optreden. Het is hier wel een stuk kouder in MC, 15-17 graden, bewolkt en af en toe een spetter. Maar zo kunnen we alvast wennen aan het weer in NL! We zitten ook weer een stukkie hoger 2000m en dat was gisteren ook wel te voelen. Het dansen was doodvermoeiend, kreeg geen lucht, misschien door de hoogte??

Vale, ik ga weer verder, wil tot in de puntjes genieten van alle mooie dingen die gebeuren! Slecht nieuws voor de thuisblijvers, I want to travel even more! PLannen liggen al op de loer, er zijn veel werkmogelijkheden hier, en er is veel meer kans op subsidie in NL voor ons, omdat we veel materiaal hebben om te laten zien met de kids, de voorstellingen , de mensen, het land, de noodzaak for doing this. WE zijn nog jong, idealistisch, maar ook heel gelukkig met het werk dat we doen, Muchas gracias dios mío!!!

Nog geen fotos, want mijn lap is dus stuk, maar ga vanmiddag naar een winkel om te kijken of ik een nieuwe adapter kan halen. Fotos zijn voor thuis dan maar!!

Love u all!! En dank voor de lieve berichtjes!!!

Mautje